Porsche Taycan #BerlinChallenge: de terugreis naar Amsterdam
Op de heenweg naar Berlijn konden alle remmen los. Af en toe een laadpauze onderweg gaf met dank aan de hoge laadsnelheid zoveel stroom, dat we ongeremd de Duitse hoofdstad konden bereiken. De terugweg ziet er heel anders uit. Ik heb wat calculaties erop losgelaten en de bedoeling is om onder de zeven uur te duiken, inclusief laadstops. Gaan we dat halen? #BerlinChallenge.
3,2,1, GO!
Ik weet precies waar ik wil laden, maar zal het zo snel gaan als Porsche belooft? We rijden de Taycan Turbo S met 21” wielen, de allersnelste uitvoering. Voor dit record echter is dat niet optimaal: een 4S-versie is zuiniger (minder vermogen en smallere banden helpen). Waar ik op de heenweg bijna continu het pedaal diep tegen de bodem heb gedrukt (hoi 269km/h) pak ik het vandaag anders aan. Zonder haast naar de 180km/h en harder waar rustig. Ik heb een record te verbreken! “Zuinig racen”, kan dat?
De hele rit kun je terugkijken via het verslag op YouTube inclusief een uitgebreide blik op alle laadsessies.
Racen, laden, repeat
Na nét geen 2,5 uur geeft de auto een eerste range waarschuwing: 20% SoC (State of Charge) nog beschikbaar. Gelukkig is de Ionity-lader vlakbij. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden is dat ik energie óver heb. Ook al viel de drukte mee en heb ik door kunnen rijden. De Porsche is zelfs op hoge snelheid zuiniger dan gedacht.
Aankoppelen met 18% SoC geldt in mijn boekje als teveel (5% is het streven, lager mág). 256kW-snelheid tikken we aan. Voor de minder ingewijden: op dat tempo haal je in vijf minuten genoeg stroom binnen om 100km strak over de Autobahn te rijden met flinke vaart.
Het Porsche-gevoel onderweg
Of het nou de precisie is van het pedaal, of de haptic-feedback als ik een richtingaanwijzer gebruik. De stilte zolang je onder de 130km/h blijft. Mij gaat het om de reis, om de samenwerking met de Ionity-snelladers. Daarbij heb ik niet verklapt in de video’s dat de Taycan nooit is uitgezet tijdens de rit, ook heb ik niet hoeven starten. Instappen en in drive zetten met de pook achter het stuur. Ook na elke snelle laadsessie kun je instappen en wegrijden zonder iets te hoeven doen. Bepaald niet de norm als je naar de concurrentie kijkt.
Statistieken voor de liefhebbers: na 50km rijden hadden we zo’n 10% van de accu gebruikt. Op de ring van Berlijn is de limiet 80km/h. Over de eerste 100km doen we 70 minuten met een verbruik van 255Wh/km. Na 270km rijden koppelen we aan voor onze eerste snellaadsessie. De volgende lader is nét te ver om het er nog op te wagen. Onze gemiddelde snelheid tot de eerste lader is 109km/h.
Die eerste laadsessie van vier(!) minuten is slechts noodzakelijk om de volgende lader te halen. (een dikke 14kWh laden we bij). Een uur later laden we in acht minuten voor ruim 26kWh (er zijn elektrische auto’s die daarmee zo’n 200km kunnen rijden zoals de Hyundai Ioniq).
Nu wordt het spannend. Tot de Nederlandse grens moeten we proberen het maximale uit de auto te slepen. De laatste Duitse snellader is dichtbij voor hopelijk een persoonlijk laadrecord, ik doe mijn best om met zo min mogelijk stroom aan te komen: 2%!
Het Ionity-station (Autohof Salzbergen) waar ik in 2018 al met de Jaguar stond. Inmiddels met nieuwe (Ionity-design) laders van het merk Tritium.
Hugo mijn co-driver is helemaal niet blij, vandaag rijden we op basis van snellaadtactiek minder mensen voorbij dan op de heenweg. We verbreken ondertussen bij de laatste Duitse stop alle records. In dertien minuten hengelen we 52kWh binnen. Met afstand mijn allersnelste laadsessie ooit. Dat we plankend richting de grens om 19:00 uur precies Nederland binnenvliegen is geluk, goede timing of een combinatie van die dingen. Het voelt als een wonder, we stevenen af op een prachtige tijd.
Dankzij het “te harde rijden” voor de grens moeten we voor straf nog één mini-laadsessie inplannen bij Ionity Tolnegen, waar mijn laadpas opeens niet wordt geaccepteerd. Gelukkig hebben we oneindig veel apps klaarstaan om ons te redden. Met strak 130km/h koersen we richting Amsterdam, ik ben nog steeds gespannen.
De Taycan getest
Het is 20:34 als ik de Taycan aan de kant zet op de Cruqiuskade in Amsterdam. We vertrokken om 14:01. Dat betekent dat ik ongeveer een half uur heb afgesnoept van de #BerlinChallenge-rit uit 2019. De Taycan is de nieuwe maatstaf. Wil je snel elektrisch door Europa: de keus is simpel. Om het zó snel te doen moesten we inventief zijn, de navigatie van de Porsche zal je zeker niet aanraden om onder de 10% batterij te duiken bijvoorbeeld. Ik wil daar juist naartoe: zo unlock je de ultieme laadcurve (hoe minder stroom als je aankoppelt, hoe sneller je weer op 50% SoC zit).
Hieronder nog een video waarin ik je meeneem in hoe het voelde om dit avontuur te beleven, tot de volgende!
In de avond in Amsterdam zakt de adrenaline eindelijk wat en besef ik het grote verschil met veel elektrische ritten dit jaar. Bij alle andere avonturen rust ik verplicht uit tijdens het laden, hier is totaal geen sprake van met de Taycan. Als je wilt blijven rijden met slechts een toilet- of snackpauze dan kan dat. Mijn verwachtingen waren hoog, torenhoog.
Dat ze zijn overtroffen moge duidelijk zijn. Er zit nog zoveel meer in het elektrische vat. Tot gauw!
You can find all charges and exact routing on Polarsteps.